Położenie
Mirów to dzielnica Częstochowy położona na wschód od centrum miasta, na początku przełomu rzeki Warty. Jej centrum jest koniec ulicy Mirowskiej, będącej przedłużeniem Alei Najświętszej Marii Panny. Idąc ulicą Mirowską od Placu Daszyńskiego, najpierw wychodzimy na wzniesienie zwane Złotą Górą, z którego roztacza się widok na panoramę Mirowa. Z lewej strony rozciąga się widok na dolinę Warty, a z prawej na uprawne pola i kominy Huty Częstochowa. Architektura tej dzielnicy ma obecnie charakter willowy, ale kiedyś była to typowa wieś z drewnianymi chatami krytymi słomą, rozciągnięta wzdłuż jednej ulicy.
W regionalizacji geograficznej Polski przełom Warty należy do regionu Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Północna część tej Wyżyny tworzy subregion zwany Wyżyną Częstochowską. Geobotanicznie przełom Warty określany jest mianem Bramy Warciańskiej, przynależnej do Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. W Mirowie przebiega granica między dwoma regionami geograficznymi: Wyżyną Śląską a Wyżyną Krakowsko-Częstochowską. Przełom Warty stanowi jedno z największych rozcięć erozyjnych na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i zarazem największe w obrębie Wyżyny Częstochowskiej. Rozcięcie to znajduje się pomiędzy dz. Mirów a niedalekim Mstowem, tworząc kompleks ostańców „Bolkowa Skała”.
Teren Mirowa stanowi osobliwość geologiczną i przyrodniczą. W przełomie Warty tryska kilka obfitych wywierzysk kresowych; jedno z nich, złożone z kilku źródeł, znajdowało się w pobliżu dawnego folwarku w Mirowie pod wzgórzem Skałka. Otwierający się w Mirowie przełom Warty ozdabiają malownicze, wapienne jurajskie skałki dolinne, w których znajduje się kilka niewielkich grot.
W obrębie przełomu Warty w Mirowie rośnie las mieszany brzozowo-sosnowy, jest to często las bez poszycia, o runie trawiastym, co nadaje mu charakter parkowy. Usytuowany jest on na lewym brzegu rzeki. Wyjątkowym zjawiskiem jest tzw. Gąszczyk – niewielki kompleks leśny występujący na prawym brzegu Warty. Jest to strome zbocze z wychodniami wapiennymi o wysokości względnej około 60 m, wielopienny drzewostan sięga tu 15 m. W jego skład wchodzą głównie: grab, buk, lipa, dęby, a także klon, jawor i osika. Bezleśne zbocza wapienne porasta roślinność murawowa i zaroślowa. Można spotkać tu szczodrzeniec rozesłany, drakiew żółtą, żebrzycę roczną i sierpnicę pospolitą. Na silnie nasłonecznionych zboczach występuje goździk wycięty, zdrojówka rutewkolistna, szparag lekarski, zawilec wielokwiatowy, wiązówka bulwkowa, rumian żółty oraz cały szereg różnego gatunku traw. Na wapiennych ostańcach „Bolkowej Skały” występuje czosnek górski oraz rzadziej gruboszowate różyczki rojnika pospolitego. Na skałach można dostrzec drobne paprocie szczelinowe. Spotyka się tu także gatunki chronione, np.: dziewięćsił bezłodygowy, goryczkę orzęsioną, zawilec wielokwiatowy.
Bogata flora i fauna Mirowa (ponad 600 gatunków ciekawych roślin, ponad 100 gatunków mszaków, ptactwo wodne nad Wartą, zwierzyna leśna, wiele gatunków ślimaków i owadów) dużo zawdzięcza lasom jaskrowskim, które osłaniały Mirów od cementowni „Rudniki” i górze Ossonie, choć częściowo redukującej uciążliwy dla środowiska wpływ pobliskiej huty „Częstochowa” (wcześniej nazywanej im. Bolesława Bieruta).
Przez Mirów przebiegają najdłuższe szlaki Jury Krakowsko Częstochowskiej: rowerowe Szlak Orlich Gniazd i Szlak Z. Krasińskiego oraz piesze: Szlak Jury Wieluńskiej i Szlak Orlich Gniazd. Walory przyrodnicze, turystyczne i rekreacyjne Mirowa zawsze doceniali mieszkańcy Częstochowy, licznie wypoczywający tu w weekendy.